بسیاری از ما این باور قدیمی را که مبتنی بر تجربه پیشینیان است بارها شنیده ایــم که: «همه سلول ها و اجزای بدن انسان، طی دوره های هفت ساله عوض کردن می کنند». تحقی
شگفتی دوره های 7 ساله زندگی انسان؛ جهت عاشق شدن تا 42 سالگی صبر کنید
عبارات مهم : احساس
بسیاری از ما این باور قدیمی را که مبتنی بر تجربه پیشینیان است بارها شنیده ایــم که: «همه سلول ها و اجزای بدن انسان، طی دوره های هفت ساله عوض کردن می کنند». تحقیقات علمی سال های اخیر ولی حقایق مهم تری در این باره بیان می کند. این حقایق علاوه بر تغییرات جسمیِ هفت ساله، به تغییرات معنوی و ذهنی اشاره دارد که به نظر می رسد جهت هر انسان، در فواصل زمانی هفت سال رخ می دهد.
بنابراین اگر تا به حال فکر می کردید تغییرات قابل توجه جسم و روح و ذهن تان فقط مربوط به انتقال از مرحله نوزادی به کودکی یا از کودکی به نوجوانی هست، در اشتباه هستید لیکن این تغییرات مدام درحال رخ دادن هستند، هرچند ما توجهی به آن ها نداشته باشیم. «رودلف اشتاینر»، فیلسوف، اندیشمند اجتماعی و روان شناس اتریشی با همراهی یک تیم متخصص و بعد از تحقیقات عمیق، زندگی هر انسان را به مراحل هفت ساله ای تقسیم کرده است که هر مرحله، عوض کردن و تحولاتِ چشمگیرِ خودش را دارد و مهم است راجع به آن، آگاهی داشته باشیم. آن چه در ادامه می خوانید نتیجه های بررسی های او است که می تواند نکات زیادی راجع به گذشته و آینده به ما بیاموزد.
جهت عاشق شدن تا 42 سالگی صبر کنید , شگفتی دوره‌های 7 ساله زندگی انسان
تولد تا 7 سالگی؛ ناخودآگاه شکل می گیرد
اولین دوره تکامل، از تولد تا هفت سالگی هست. در این دوره مبنای سازوکار ذهن شکل می گیرد. هرچند در همین دوران هم، ذهن دارای خلاقیت، هوشمندی و شخصیت است ولی توسعه و تطبیق نیافتن بدن با محیط و ابزارهای زندگی، آن را دچار محدودیت می کند. انگیزه و رفتارهای کودک در این سنین را غرایزی مثل گرسنگی، درد و نیاز به دوستی و حمایت شکل می دهد.
بسیاری از ما این باور قدیمی را که مبتنی بر تجربه پیشینیان است بارها شنیده ایــم که: «همه سلول ها و اجزای بدن انسان، طی دوره های هفت ساله عوض کردن می کنند». تحقی
بر این اساس، بسیاری از تصویر العمل ها و رفتارهای ناخودآگاه فرد در این دوره و تحت تاثیر محیطی که در آن رشد می کند شکل می گیرد. به عنوان مثال بومیان قبیله ای هنگامی که یک سوسک چاق را می بینند خوشحال می شوند چون به چشم غذا به آن نگاه می کنند، ولی فردی که در یک محیط شهری رشد کرده است با دیدن سوسک احساس چندش و وحشت می کند. مهم است بدانیم این تصویر العمل ها در مرحله کودکی در هر دوی این افراد شکل گرفته هست. در این سنین غده تالاموس بزرگ تر است و مفاهیم اولیه و درست و نادرست بودن را در ذهن ما ایجاد می کند. بعد از این دوران تالاموس کوچک و این مفاهیم به کدهای اخلاقی که ما با آن ها زندگی می کنیم تبدیل می شود. جدای از همه این ها در این مرحله از زندگی است که درک اساسی ما از وجود چیزی به عنوان «من» شکل می گیرد.
7 تا 14سالگی، احساسات را می شناسیم
در این سنین ما شروع به ربط دادن پرسشها متفاوت به احساسات مان می کنیم؛ یعنی به شکل خودآگاه متوجه می شویم هر مسئله ای ممکن است چه تاثیر روانی بر ما بگذارد و باعث بروز چه احساساتی شود. ضمن این که در همین سن، دندان های شیری می افتد و تغییرات جسمی مربوط به بلوغ شروع می شود. اندازه غده تالاموس به تدریج کم کردن می یابد و ما براساس کدهای اجتماعیِ محیطی که در آن متولد شده است و رشد کرده ایم به درک بهتری از قابل قبول یا غیرقابل قبول بودنِ مفاهیم می رسیم. کودک یاد می گیرد که دنیای درونش را شکل و به آن سرو سامان بدهد. این دنیای درونی، مشمول بر تعریفی که فرد از «قهرمان» دارد، درک و دریافت او از خطرات دنیا و ایجاد یک تخیل نیرومند می شود.
14 تا 21 سالگی ؛ جنس مخالف را کشف می کنیم
جهت عاشق شدن تا 42 سالگی صبر کنید , شگفتی دوره‌های 7 ساله زندگی انسان
در این مرحله، ما به شکل تازه ای راجع به خودمان کنجکاو می شویم، رابطه جدیدی با زندگی پیدا می کنیم و راجع به خودمان آگاه تر می شویم. آشنایی با علم و هنر مشمول بر موسیقی، نقاشی، ادبیات و ایجاد روابط با دیگران بر پایه های جدید، باعث می شود گستره عواطف مان در همه جهات توسعه یابد. جنس مخالف را «کشف» می کنیم؛ به این درک می رسیم که جنس مخالف جهت مان تمایلات و انگیزه های خاصی با خود به همراه دارد و این انگیزه ها به تمایلاتی محوری تبدیل می شود. به علت شکل گیری احساسات جدید، بسیاری از افراد در این سنین راجع به روابط موجود در زندگی ارزش یا باورهایی که با آن بزرگ شده است اند دچار تردید می شوند. همراه با حس استقلالی که در 21 سالگی ایجاد می شود، در آخر این دوره انتظار می رود فرد مسیر زندگی خود را پیدا کرده یا دست کم این پرسش برایش مطرح شده است باشد که مسیر زندگی اش چه مسیری خواهد بود.
21 تا 28 سالگی، خودمان را پیدا می کنیم
در این مرحله اصلاح و بازآرایی افکار و احساسات شکل می گیرد و ما جهت ورود به مرحله بزرگ سالی آماده می شویم. حالا زیرساخت های شخصیت اجتماعی ما مشمول بر مدرک تحصیلی، جایگاه شغلی، میزان درآمد و… ساخته شده است و روابط جدیدی وارد زندگی مان شده است است و ما انرژی زیاد و امید فراوانی جهت ساختن آینده داریم. همزمان، به درک و بصیرت می رسیم و به اهمیت مدارا و سازگاری در روابط با دیگران که به نفع هردوطرف باشد و احساس استقلال دوطرف نیز از بین نرود پی می بریم. همچنین در این مرحله مشکلاتی که در دوران کودکی داشته ایم آثار خود را بروز می دهند و ما- گاهی حتی بدون این که متوجه شویم- با پرسشها و چالش هایی دست و پنجه نرم می کنیم که سال ها با آن ها همراه بوده ایم. این پرسشها و چالش ها معمولا درپی نحوه هدایت و مدیریت روابط مان با افراد بروز می کند و هرچند ما را با چالش مواجه می کند ولی زمینه ای جهت رشد فردی ما نیز فراهم می سازد.
بسیاری از ما این باور قدیمی را که مبتنی بر تجربه پیشینیان است بارها شنیده ایــم که: «همه سلول ها و اجزای بدن انسان، طی دوره های هفت ساله عوض کردن می کنند». تحقی
28 تا 35 سالگی؛ خلاقیت مان شکوفا می شود
با گذشت سال ها، تغییراتی که بدن و روح و جسم مان تجربه می کند، کمتر و کمتر به چشم می آید ولی همچنان وجود دارد. زیاد افراد در این مرحله خلاقیت بیشتری نسبت به مراحل قبلی زندگی از خود بروز می دهند و محققان و مخترعان معمولا در این سنین به اوج خلاقیت و اکتشافات خود می رسند. بسیاری از معلمان فکر و اخلاق بشریت در طول تاریخ، در این سنین به حقایق بزرگ رسیده اند. محققان می گویند علت این عنوان این است که مغز ما حول و حوش 35 سالگی به اوج فعالیت خود می رسد. در این سال ها ما به این درک می رسیم که احساسات مان چگونه در طول سال ها شخصیت مان را شکل داده اند. همچنین در این دوره است که بر اساس آن چه که خانواده، دوستان و جامعه به عنوان باورهای درست به ما آموخته اند، شروع به تفکیک آن چه که برایمان مناسب است و آن چه که ممکن است نامناسب و تلخ باشد، می کنیم.
جهت عاشق شدن تا 42 سالگی صبر کنید , شگفتی دوره‌های 7 ساله زندگی انسان
35 تا 42 سالگی؛ تجربه بحران و بی قراری
بسته به شرایط زندگی تا این سن، زیاد آدم ها در این دوره یک جور احساس بی قراری را تجربه می کنند. معمولا در این سنین، یک میل به ناگهانی جهت به اشتراک گذاشتن دانسته ها و تجربیات زندگی با دیگران در افراد به وجود می آید و فرد احساس می کند که باید اثری از خود در دنیا به جا بگذارد. در این سنین افراد در جایگاهی قرار می گیرند که می توانند به شکلی بی طرفانه و بدون خشم، نتیجه های گزینش های ارزش در زندگی مشمول بر رشته تحصیلی، روابط، کار، عادت ها و شیوه های تعامل با دیگران را به طور عینی بررسی و تلاش کنند تغییرات کوچکی جهت کمک به اصلاح سبک زندگی ارزش ایجاد کنند و در این مرحله از زندگی است که ما کم کم درک می کنیم چه چیزهایی در زندگی واقعا راضی مان می کنند وچه چیزهایی جهت مان راضی کننده نیست. دستاوردهای ذهنی فرد هم حول و حوش همین دوره خود را نشان می دهد و راه هایی جهت ابراز شدن می یابند.
42 تا 49 سالگی؛ رسیدن به درکِ تازه ای از عشق
فقط در این مرحله است که مغز و روح همه تجربیاتی را که تاکنون به دست آمده هضم می کند و این روند، با خودش میل به حرکت در یک مسیر تازه و کسب تجربه های تازه را به همراه می آورد. اگر تا این مرحله کسی نتوانسته باشد تاثیری بر دنیا به جا بگذارد، بعد از این قطعا همه تلاش خود را جهت این کار خواهد کرد. با این حال، در این مرحله، بسیاری از مردم احساس می کنند که به انتهای راه رسیده اند و بر همین مبنا عمل می کنند و اگر احیانا بر مبنای این احساس عمل نکنند، این احساس ازبین نمی رود و مدتی بعد با شدت بیشتری بازخواهد گشت. همچنین در این مرحله درک ما از مفهوم «عشق» به بلوغ می رسد و ما می آموزیم که چگونه بدون هیچ گونه چشمداشتی علاقه بورزیم. اگر این اتفاق رخ ندهد معنایش این است که فرد هنوز درگیر چالش های مراحل قبلی هست. شاید تعجب کنید اگر بدانید بسیاری از ما تا این مرحله هنوز گرفتار وحشت ها و عواطف دوران کودکی هستیم! بعضی افراد نیز در این مرحله نقش کلیشه ای را که تاکنون در جامعه داشته اند رها می کنند و زندگی ارزش را در مسیر جدیدی قرار می دهند.
49 تا 56 سالگی؛ سازگاری با شرایط جسمی جدید
در این سنین ما با وجود افول سلامت جسمی به اوج سلامت معنوی و روانی خود می رسیم. درواقع افول سلامت جسمی باعث می شود زیاد به درون مان توجه کنیم. هرگونه مسئله شخصیتی در این مرحله می تواند بسیار استرس زا باشد. همچنین در این مرحله، ما باید یاد بگیریم که با خودمان به شکل جدیدی زندگی کنیم، با بدن تازه و سالمندمان سازگار شویم و درک کنیم که عادت های مضری که تاکنون کسب کرده ایم، یک شبه از بین نخواهند رفت. اگر تا این مرحله موفق نشده ایم به اهداف خود برسیم، ممکن است دچار افسردگی شویم ولی باید باور داشته باشیم که هنوز سال های زیادی از زندگی باقی مانده است.
56 تا 63 سالگی؛ من کی هستم؟
در این سنین ذهن تقریبا آرام می شود و ما شخصیتی را که داریم می پذیریم. با این حال، در این مرحله بسیاری از مسائلی که تاکنون پنهان بوده اند- به عنوان مثال محدودیت هایی که جهت خود ایجاد کرده ایم- آشکار می شوند و ما اکنون می خواهیم خود را از آن ها خلاص کنیم. زندگی هم در این مرحله عوض کردن می کند، شرکت در فعالیت های گروهی جهت مان سخت می شود و روابطی که تاکنون ما بخشی از آن بوده ایم، نیاز به ارزیابی دوباره پیدا می کنند. کارل یونگ، روان دکتر و نیچه نویسنده و فیلسوف، فرضیه های کاملی راجع به این مرحله از زندگی ارائه کرده اند. مطرح شدن پرسش «من کی هستم؟» در این سن، باعث می شود ما نگاه عمیق تری به روح مان داشته باشیم. هرچند همه این شرایط را تجربه نمی کنند، ولی این دوره بااهمیت ترین مرحله کشف خود جهت زیاد افراد هست. رسیدن به چنین درکی از خود اغلب همراه با درد هست، ولی این درد جهت درک و پذیرش جزئیاتی راجع به این که ما که هستیم و رسیدن به گزینش های آگاهانه تازه مورد نیاز است.
63 تا 70سالگی؛ فرصتی جهت فوت اندیشی
در این سنین، ما راحت تر می توانیم دیگران را همان طور که هستند بپذیریم؛ تفاوت های خودمان با آن ها را مثبت ارزیابی می کنیم و زیاد از این که بدی های دیگران را ببینیم، خوبی هایشان را می بینیم. همچنین در این مرحله می توانیم درک کنیم که زیاد گزینش هایی که تاکنون داشته ایم تحت تاثیر عوامل خارجی بوده اند و حالا که این فشارهای خارجی ازبین رفته اند ما ناگهان احساس می کنیم راه ها و گزینش های زیادی پیش روی مان قرار داشته و دارد. اگر در گذشته با پرسشها و ضعف های درونی مان درست مقابله نکرده باشیم این دوره جهت مان گیج کننده خواهد بود. همچنین در این دوره به فوت زیاد فکر می کنیم و خواهان فاصله گرفتن از دنیای اطراف مان هستیم.
70 تا 77 سالگی؛ رضایت از موهبت زندگی
در این سنین متوجه جنبه های پنهان شخصیتمان که تاکنون آن ها را نادیده گرفته بودیم خواهیم شد. احساس علاقه بی قید و شرط در ما رشد می کند و اگر چه بدن به تدریج ضعیف می شود، ولی روح نیرومند تر می شود و نفوذ ما در نزدیکان مان زیاد کردن می یابد. اگر قبل از رسیدن به این سن با آسیب هایی که در زندگی تجربه کرده ایم به شیوه سالمی برخورد کرده باشیم، جهت ورود به این مرحله آماده خواهیم بود و در آن به آرامش خواهیم رسید. در این مرحله اتصالمان به گذشته جهان، اجدادمان و تاثیرات آن ها بر خودمان را احساس می کنیم و همه مقوله های چالش برانگیز مانند علاقه یا نشانه زندگی، کاملا واضح و براق جهت مان جلوه خواهد کرد. حتی اگر نگاه به گذشته باعث شود که احساس تاسف کنیم، باید به یاد داشته باشیم چیزی به عنوان «زندگی کامل» وجود ندارد. ما به لطف موفقیت هایی که زیاد از شکست های مان بوده اند به این نقطه و به این سن رسیده و سفر ویژه، چالش برانگیز و رضایت بخشی را تجربه کرده ایم.
خبرآنلاین
واژه های کلیدی: احساس | زندگی | احساسات | احساسات | اخبار اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
